Metody zbioru kawy

Przeprowadzanie zbiorów we właściwy sposób to jeden z najważniejszych elementów pracy nad kawą. Może wydawać się, że przy każdym z omawianych kroków pada hasło, że „jest on niezwykle istotny”, „decydujący”, „kluczowy”. Chcemy czy nie, tak właśnie jest. Każdy z etapów odpowiada za efekt końcowy, nie da się pominąć ani jednego z nich, a popełnienie błędu w którymkolwiek z nich skutkuje fiaskiem.

Kiedy zbierać?

Kawowce uprawia się w tzw. pasie kawy (ang. coffee belt). Panują tam klimaty zwrotnikowe, gdzie pory roku nie są wyraźnie zaznaczone. Deszcz gra tutaj kluczową rolę. Po każdym opadzie następuje kwitnienie roślin. Zatem, jeśli deszcz spadł sześć razy to krzew zakwitnie także sześć razy. Jeśli padało dwa razy, krzewy kwitną dwa razy. Jeżeli kwiat został zapylony to po zakończeniu kwitnienie powstaje owoc. Oznacza to, że plantatorzy muszą przeprowadzać zbiory każdorazowo po opadach. Owoce kawowca należy zbierać, gdy są one dojrzałe. Ocenia się to po ich kolorze. Początkowo są zielone, później żółte, pomarańczowe, aż w końcu czerwone czy czerwono-purpurowe. I tutaj należy wspomnieć o dwóch metodach zbioru kawy.

Metody zbioru

Otoczka owoców kawowca wysycha i brązowieje, a z czasem cały owoc odłącza się od rośliny. Tak dawno temu zbierano kawę. Najpierw czekało się aż owoce same opadną i dopiero wtedy podnoszono je z ziemi. Dzisiaj tę metodę stosuje się rzadko, bo jedynie w momentach gdy brak wody do przeprowadzenia mokrych procesów technologicznych w dalszych etapach pracy nad kawą. Wtedy potrzebne są suche owoce, które opadły samoistnie.

Jedną z popularnych metod zbioru jest tzw. stripping. Polega to na mechanicznym strąceniu wszystkich owoców z krzewu – zarówno tych dojrzałych, jak i jeszcze zielonych. Metoda ta dzieli się na kilka podkategorii. Pierwszą z nich jest ręczny stripping. Zbieracze rozkładają pod drzewami płótna i manualnie strącają na nie owoce z gałęzi krzewów. I tak przez całą długość materiału. W mechanicznym strippingu do strącania owoców używa się nie ludzkich rąk, a specjalnych narzędzi – derriçadeiras. Przypominają one bardzo duże nożyce z wieloma ostrzami. Trzecia opcja to użycie dużych maszyn. Są one w stanie wprowadzić krzewy w ruch i wibracje. W efekcie ich owoce opadają. Można je kalibrować tak, by siła wibracji sprawiała, że jedynie dojrzałe owoce opadają, a te, które jeszcze potrzebują czasu, zostają na krzewach. Pozostaje jedno „ale” – takich maszyn można używać jedynie na płaskich terenach. Co wyklucza wszelkie zbiory Arabiki, która rośnie w górach na stromych zboczach.

Tutaj z pomocą przychodzi kolejna metoda zbioru, czyli picking. Najbardziej wyszukana i kosztowna. Polega na zbiorze jedynie dojrzałych owoców i pozostawieniu na drzewach tych, które potrzebują więcej czasu. Zbieracze spędzają na uprawie cały dzień wypełniając koszyki owocami. Pod koniec przeprowadzana jest kolejna selekcja, podczas której ze zbiorów usuwa się przypadkowe niedojrzałe i przejrzałe owoce oraz kamyki itp.